علی خضریان درباره طرح جدید آمریکا که توسط وزیر امور خارجه عمان به ایران ارسال شده است، گفت: ظاهرا آمریکایی‌ها همچنان مواضع غیرمنطقی خود در رسانه‌ها را بر خلاف مواضع مذاکراتی‌شان در چند دور مذاکرات برگزار شده دنبال می‌کنند و این حکایت از عدم هماهنگی میان تیم مذاکره آمریکا با تیم سیاست خارجی مرکزی در واشنگتن دارد. این امر باعث شده تا آمریکایی‌ها مواضع خود را مدام در طول مذاکرات تغییر دهند.
وی افزود: آمریکایی‌ها به خوبی می‌دانند که حق غنی‌سازی در خاک ایران غیرقابل معامله و مذاکره است. اصرار آمریکا بر موضوع برچیدن تأسیسات هسته‌ای ایران نشان‌دهنده عدم عزم آنها در به نتیجه رسیدن مذاکرات را نشان می‌دهد. طرح ادعاهایی مبنی بر اینکه چون ایران منابع نفتی دارد، نیازی به انرژی هسته‌ای ندارد، نه تنها فاقد مبنای حقوقی است، بلکه خلاف عقل و تدبیر حکمرانی است. سؤال این است کدام قانون به رژیم ایالات متحده صلاحیت داده تا تعیین کند چه ملتی نیازمند به انرژی هسته‌ای و چه ملتی بی‌نیاز از آن است.
عضو هیأت رئیسه کمیته هسته‌ای مجلس افزود: اگر انرژی و صنعت هسته‌ای بد است، چرا غرب و آمریکا از آن بهره می‌برند و سرمایه‌گذاری‌های سنگینی روی آن کرده‌اند و اگر خوب است چرا ملت ایران نباید داشته باشد؟ اگر منابع نفتی بهانه این استدلال است، آمریکا در میان ۹۹ کشور، رتبه دهم ذخایر نفتی را دارد و با تولید ۱۲ میلیون و ۹۰۰ هزار بشکه در روز بیشترین تولید روزانه نفت را داراست. ضمن اینکه بیشترین ذخایر نفتی استفاده نشده را دارد. حال سؤال این است که چرا آمریکایی‌ها با استدلالی که در موضوع ایران مطرح می‌کنند، خودشان از انرژی هسته‌ای برخوردار هستند.
وی با اشاره به سابقه قراردادهای همکاری هسته‌ای غربی‌ها و آمریکا با ایران که پیش از پیروزی انقلاب اسلامی رقم خورده است، گفت: اگر ملت ایران به دلیل دارا بودن منابع نفتی نباید انرژی هسته‌ای داشته باشد، چرا آمریکا و سایر کشورهای غربی، قبل از انقلاب با محمدرضا پهلوی قراردادهای مختلفی در موضوع صنعت هسته‌ای به امضا رساندند؟ این موضوع حکایت از نفاق آمریکایی‌ها در استدلال مطرح شده دارد.
عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس یادآور شد: آمریکا اولین کشوری بوده که با ایران قرارداد هسته‌ای امضا کرده و اولین قدم جدی در زمینه استفاده از علوم و فنون هسته‌ای در ایران، در سال ۱۳۳۵ برداشته شد؛ به طوری که در ۱۵ اسفند ۱۳۳۵ مصادف با مارس۱۹۵۷ موافقت‌نامه همکاری بین ایران و آمریکا در مورد استفاده غیرنظامی از انرژی هسته‌ای امضا شده است. این موافقت‌نامه که مشتمل بر یک مقدمه و ۱۱ ماده بوده دو سال بعد در ۱۲ بهمن ۱۳۳۷ در مجلس شورای ملی وقت به تصویب رسید.
خضریان با اشاره به پیشنهاد دانشگاه تهران جهت ساخت یک راکتور اتمی در سال ۱۳۳۷ که به تصویب دولت وقت نیز رسید، گفت: در همین راستا رئیس جمهور وقت آمریکا جهت تبلیغ طرح خود که تحت عنوان اتم برای صلح مطرح کرده بود، یک راکتور اتمی به ایران هدیه کرد و عملیات ساختمانی راکتور دانشگاه تهران تا سال ۱۳۴۶ به طول انجامید و این راکتور با ظرفیت ۵ مگاوات بود و با سوخت اورانیوم بسیار غنی شده ۹۳ درصدی که تا سال ۱۳۵۷ توسط آمریکا تأمین می‌شد، کار می‌کرد.
نماینده تهران در مجلس با اشاره به عدم انجام تعهدات دولت‌های غربی همچون آمریکا، انگلیس، فرانسه و کانادا در موضوع فعالیت‌های صلح آمیز هسته‌ای ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی، گفت: آنچه امروز در موضوع فعالیت غنی‌سازی ملت ایران صورت گرفته است، دستاورد دانشمندان و متخصصان داخلی است که در شرایط عدم هرگونه کمک از سوی دولت‌های غربی به دست آمده که با اقدامات خرابکارانه و تروریستی دشمنان ملت ایران در طول همه سال‌های گذشته امروز به بلوغ رسیده است که کاملاً قانونی است.
خضریان ادامه داد: مطابق ماده چهارم قانون NPT، هر کشور عضو، سه حق غیرقابل نقض تحقیق و توسعه، تولید و بهره‌برداری در موضوع فناوری هسته‌ای دارد و تنها شرط این سه حق مسلم، صلح آمیز بودن فعالیت‌های هسته‌ای می‌باشد که با عنایت به نظارت پادمانی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، این شرط برای همیشه در مورد جمهوری اسلامی ایران محقق است.
عضو هیأت رئیسه کمیته هسته‌ای مجلس تاکید کرد: مطابق ماده چهارم NPT، ملت ایران حق برخورداری از انرژی هسته‌ای را دارد و اینکه تا غنی‌سازی ۹۰ درصد، صلح‌آمیز محسوب می‌شود لذا هیچ قانون بین‌المللی، نمی‌تواند مانع غنی‌سازی جمهوری اسلامی ایران شود.انتهای پبام
