آستان بهارستان؛ نماینده مردم سردشت و پیرانشهر در مجلس شورای اسلامی، در نطق میان‌دستور امروز خود خطاب به رئیس‌جمهور، با انتقاد از بی‌توجهی به مناطق مرزی، خواستار اقدام فوری دولت برای تبدیل مرز به فرصت شد و تأکید کرد عدالت تنها با اجرا معنا دارد.
کمال حسین‌پور، در نشست علنی امروز (یک‌شنبه، ۱۸ خردادماه) مجلس شورای اسلامی در نطق میان دستور خود خطاب به رئیس‌جمهور گفت: زمان در حال گذر است و فرصت آنگونه که در ادبیات توسعه گفته‌اند در سرزمین‌های محروم با سرعت بیشتری از دست می‌رود. در ادبیات اقتصادی توسعه تنها به رشد شاخص‌ها محدود نمی‌شود؛ توسعه یعنی ارتقای کیفیت زندگی، گسترش فرصت‌ها و احیای کرامت انسان‌ها. در جامعه‌شناسی توسعه، منطقه مرزی صرفاً حاشیه جغرافیا نیست، بلکه اغلب حاشیه تصمیم‌گیری است.
وی افزود: جناب رئیس‌جمهور، در دولت شما مرز کجای معادلات توسعه بوده است؟ آیا ساختار دولت شما نهادی یا سامانه‌ای برای پتانسیل‌های مرزی ایجاد کرده است؟ کدام سند راهبردی؟ کدام شورا، کدام نشست تخصصی زندگی مرز‌نشینان را از مدار معیشت اضطراری خارج کرده است. در گزارش‌های بودجه، سهم مناطق مرزی از پروژه‌های مولد چه میزان بوده است؟ در برنامه‌های اشتغال، سهم جوانان مرزنشین از مشاغل رسمی چقدر است؟ در نظام بانکی چه میزان برای سرمایه‌گذاری در نواحی مرزی پرداخت شده است؟
وی ادامه داد: در علم سیاست، یکی از شاخص‌های عدالت حکمرانی، توزیع متوازن فرصت‌ها و منابع در نقاط جغرافیایی است. آقای رئیس‌جمهور، عدالت صرفاً در شعار نیست، عدالت ترجمه اجرایی دارد و اگر عدالت به اجرا نرسد، به تعبیر جامعه‌شناسان، بی‌اعتباری ساختاری شکل می‌گیرد.
نماینده مردم سردشت و پیرانشهر در مجلس خطاب به رئیس جمهور گفت: در انتخابات اخیر علی‌رغم تلاش و حمایتم از یکی از رقبای شما، مردم شریف حوزه انتخابیه‌ام با انگیزه‌ای از جنس امید به نام شما رأی دادند. پیرمردی به من گفت «پزشکیان از عدالت می‌گوید، او ما را می‌فهمد». این اعتماد میراث ساده نیست، که بتواند آن را در ترافیک بروکراسی یا تاخیر تصمیمیات فراموش کرد. شما را سرگرم سفر‌ها و همایش‌ها کرده‌اند، اما به خدا قسم یک تصمیم واقعی، از صد همایش ارزشمندتر است.
این نماینده مردم در مجلس تاکید کرد: در اقتصاد مقاومتی، استفاده از ظرفیت‌های مرزی جزو بند‌های اصلی است، اما کدام مرزنشین امروز حس می‌کند از مرز بهره میبرد جز کارگری و کولبری؟ آیا مرز امروز یک فرصت است یا یک تهدید؟ آیا مرزنشین امروز دارایی ملی تلقی می‌شود یا بار امنیتی؟
وی ادامه داد: اقای رئیس‌جمهور؛ شما هنوز فرصت دارید. یک تصمیم مؤثر برای مرز شاید بیش از ۱۰۰ سخنرانی در تاریخ خواهد ماند. امروز در دستان شماست که مرز را به فرصت تبدیل کنید نه صرفا دغدغه. عدالت یعنی زندگی مردم مرز نشین از دالان ناامیدی خارج شود. عدالت یعنی مرزنشین را فقط موقع رأی‌گیری و امنیت نخواهیم.
حسین‌پور افزود: مرز یعنی سفره‌ای که سال‌هاست خالی است و سهم مرزنشین نسیه‌ای‌ست که هیچ دولتی آن را نقد نکرده است. در سرزمین من، پیش از آنکه کودکی آیه قرآنی را حفظ کند، باید راه چند کیلومتری تا کلاس درس را حفظ کند. در کوهستان‌های سردشت و دامنه‌های پیرانشهر، دانش‌آموزان بیش از یادگیری حروف الفبا با الفبای رنج آشنا می‌شوند.
وی گفت: آقای رئیس، عدالت آموزشی یعنی مدرسه حق همگانی باشد، نه امتیازی برای خوش نشینان نیاوران و سعادت‌آباد. عدالت آموزشی یعنی دختر روستایی تنها به خاطر نبود مدرسه شبانه‌روزی ترک تحصیل نکند. عدالت آموزشی یعنی فرزند کولبر هم به اندازه فرزند مدیرکل به سقف آرزوهایش دسترسی داشته باشد.
نماینده مردم سردشت و پیرانشهر افزود: سال‌هاست از همین تریبون‌ها مسئولان فقط شعار داده‌اند «مدرسه کارخانه انسان‌سازی‌ست»، اما در حوزه انتخابیه من این کارخانه یا کانکسی لرزان در زمستان‌های پربرف است یا مدرسه‌ای که تابلو دارد، اما آب ندارد، تجهیزات ندارد، بخاری ندارد، گاهاً معلم ندارد.
وی خطاب به وزیر آموزش و پرورش گفت: چه زمانی قرار است ضریب محرومیت در توزیع اعتبارات لحاظ شود؟ چرا هنوز مدارس کپری در قرن بیست‌و‌یکم وجود دارد؟ چرا مناطق مرزی در جدول نیروی انسانی، تجهیزات و ساخت مدارس نصف تهران هم دیده نمی‌شوند؟
حسین‌پور گفت: دخترک کُردِ روستای آلانی چه کم دارد از دانش‌آموز خیابان پاسداران؟ جز اینکه سرنوشتش را نابرابری جغرافیایی نوشته است؟ او نه تابستان کلاس زبان دارد، نه پاییز کلاس هوش مصنوعی، فقط امید دارد مدرسه‌اش سقف داشته باشد، معلمش بماند و جاده اش در زمستان بسته نشود.
این نماینده مردم در مجلس تأکید کرد: اگر عدالت آموزشی را از مرز‌ها آغاز نکنیم، باید فردا هزینه ناآگاهی، فقر و مهاجرت را از جیب ملی پرداخت کنیم. تحصیل حق است، نه امتیاز. من از این تریبون نه لطف می‌خواهم نه دلسوزی، من عدالت می‌خواهم. برای دختران سردشت، پسران پیرانشهر و جوانان میرآباد. عدالتی که در قانون آمده، در سند تحول بنیادین آمده، در بودجه‌های سالانه نوشته شده، اما هرگز به این مردم نرسیده است.
وی افزود: سال‌هاست در همه نقشه‌ها، نام سردشت، پیرانشهر و میرآباد را می‌نویسند، اما هرگاه به نقشه توسعه، بودجه و زیرساخت می‌رسند، ما را جا می‌گذارند. برای مرزبانی در نقشه هستیم، برای رأی‌گیری در نقشه هستیم، برای آمار امنیت سربلند هستیم، اما برای مدرسه، جاده، گاز، بیمارستان و اینترنت انگار جغرافیای ما فقط در زمان جنگ معنا دارد، نه در زمان سازندگی.
این نماینده مردم در مجلس ادامه داد: آقای رئیس، چند نفر از شما تا به حال در زمستان جاده پیرانشهر به سردشت را پیموده‌اید؟ چند نفر تا به حال به دختری نگریسته‌اید که به خاطر نبود خوابگاه، درس را رها کرده است؟ چند نفر از شما مفهوم «وام نگرفتن به خاطر نبود شعبه بانکی» را لمس کرده‌اید؟ عدالت فقط نوشتن در قانون نیست. عدالت یعنی لاجان به اندازه لواسان دیده شود، یعنی نلاس هم به میزان نیاوران حق زیرساخت داشته باشد.
وی تأکید کرد: آیا رواست جوان ما برای وام ازدواج، ثبت شرکت، افتتاح حساب از روستا تا مرکز شهرستان، از آنجا تا مرکز استان برود و آخر هم با رد اعتبار برگردد؟ این اقتصاد نیست، این «مهاجرت‌نامه رسمی دولت» به جوان مرزنشین است.
حسین پور گفت: بی‌عدالتی گاهی در آمار نیست؛ در بی‌صدا اتفاق می‌افتد. آنجا که در جدول بودجه نامی از شهر ما نیست، آنجا که جوان ما برای یک وام ۳ میلیونی باید ۵ امضا از شهر دیگر بگیرد.
این نماینده مردم در مجلس در پایان گفت: نمایندگان محترم، ما را در نقشه می‌خواهند، اما در نقشه توسعه نه؛ ما را در آمار امنیت می‌خواهند، اما نه در لیست اولویت‌ها. تا وقتی این نگاه اصلاح نشود، هیچ آمایش سرزمینی، هیچ سند تحولی از کاغذ بیرون نمی‌آید. اگر سهم ما در جنگ سنگر بود، امروز در صلح سهم ما عدالت است، نه فراموشی. قانون داریم، اجرا نداریم؛ عدالت داریم، اما فقط در متن مقدس قانون نه در میدان تلخ واقعیت، محرومیت داریم، اما نه در بودجه و در گزارش عملکرد، فقط در زندگی مردم است.انتهای پیام/
