یادداشتی از یک خانواده دانشجوی دغدغه مند
صدای دانشجو و خانواده دانشجو را بشنوید
در آستانه سال تحصیلی جدید، یک سری از دانشجویان سنواتی، از خوابگاه‌های سطح شهر بالاجبار به مجتمع خوابگاهی چمران منتقل شده‌اند و این در حالی است که امکانات و اتاقهای درنظرگرفته‌شده برای این دانشجویان دارای مشکلات متعدد است از جمله:
۱. ظرفیت این اتاقها از قبل تکمیل بوده و حتی بیش از ظرفیت استاندارد، پذیرش داشته‌اند و الان قرار است به هر اتاق یک نفر دیگر اضافه شود که با توجه به ابعاد و امکانات اتاق همگی دچار مشکل و دردسر خواهند شد.
۲.دانشجویان قبلی اکثرا ترم بالا و یا نزدیک به فارغ‌التحصیلی هستند و چون برای ادامه تحصیل برنامه مطالعاتی خاص دارند بنابراین نیاز به آرامش دارند و ورود دانشجویان جدید به اتاق را پذیرا نیستند و برخوردهای نامناسب و زننده‌ای با دانشجویان جدید داشته‌اند.
۳.درِ بعضی از اتاقها قفل بوده و دانشجویان جدید مجبور شدند که اثاثیه شان را که با زحمت و سختی از خوابگاه قبلی به چمران منتقل کرده‌اند دوباره به زیرزمین و انبار ببرند و خودشان آواره و سرگردان بمانند و برای استراحت شب به سایر دانشجویان متوسل بشوند و گوشه‌ای را برای خواب، گدایی کنند.
۴. قرار دادن یک دانشجوی جدید با سن کم در اتاقی که همه ترم بالا هستند هم برای او و هم برای بقیه به دلیل تفاوت فکری و مدل رفتاریِ ناشی از اختلاف سنی، ناخوشایند و نامطلوب است و عواقب جبران ناپذیری به دنبال خواهد داشت
۵. عدم پذیرش دانشجوی جدید توسط ساکنان اتاق و برخوردهای نامناسب توهین‌آمیز، برای او رنج‌آور است و محیط را غیرقابل تحمل و او را دلزده می‌کند.
(بعضی از دانشجویان قبلی ساکن در خوابگاه چمران، چه در فضای مجازی و چه رودرو، با قلدری دانشجویان جدید را تهدید کرده‌اند که ما با نماز و روزه و حجاب و …مخالفیم و هیچ دانشجوی مقیدی را به اتاقمان نمی‌پذیریم و حق ورود به او نمی‌دهیم!)
۶.وضعیت حیا و پوشش و رفتار بعضی دانشجویان چه در دانشکده‌ها و چه در محیط خوابگاهها بسیار نامناسب و زننده است و به نظر می رسد هیچ نظارت و کنترلی درکار نیست. (در بدو ورود به مجتمع چمران در راهروها و محوطه خوابگاه با صحنه‌هایی از وضعیت افتضاح پوشش و ولنگاری و لاابالیگری روبرو شدیم که قلم از توصیف جزئیات شرم می‌کند. و این در حالی بود که کارگران مرد هم در راهروها و محوطه مشغول کار و آماده‌سازی تختخوابها بودند).
ازاین‌رو عاجزانه خواهشمندیم به وضعیت دانشجویانی که اخیرا به خوابگاه چمران منتقل شده‌اند رسیدگی و اتاقها یا ساختمانی مجزا برای انها درنظر گرفته شود و دانشجویان هم‌کفو و هم‌سن درجوار هم قرار بگیرند تا هم خیال دانشجویان و هم خانواده‌ها آسوده شود و رنج غربت و دوری از خانواده و مشکلات دانشجویی برایشان دوچندان نشود.
چند نکته درمورد وضعیت دانشگاه تهران
۱. استعمال سیگار که قبلا در محیط دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی ممنوع بود متأسفانه گویا آزاد شده و بعضی دانشجویان در اوقات فراغت در محوطه دانشکده‌ها و خوابگاهها به‌راحتی سیگار می‌کشند و گاها به دانشجویان کم‌سن و جدیدالورود سیگار تعارف می‌کنند. و هیچ برخورد قاطعی در این مورد وجود ندارد.
۲. عدم وجود قوانین نظارتی و سخت‌گیرانه و بازدارنده، موجب پسرفت نسل جوانی است که به امید رشد و پیشرفت وارد این فضا شده‌اند و حاصل زحمات بسیاری از خانواده‌هایی که هجده سال برای تربیت فرزندانشان زحمت کشیده و هزینه کرده‌اند و با هزار امید آنها را به دانشگاه تهران فرستاده اند را هدر خواهد داد.
ضمن اینکه صرفنظر از وضعیت جامعه و محیط بیرون، دانشجو در محیط آموزشی دانشگاه لزوما بایستی خود را مقید به رعایت قوانینی کند که وضع شده و به عبارتی دانشجو باید یاد بگیرد که مطیع باشد نه مطاع و سرکش
لطفا نگرانی خانواده‌های دغدغه‌مند را درک و با ایشان همراهی کنید.
من‌الله‌تـــوفـــیـــق
