آستان بهارستان؛ نماینده ادوار مجلس با بیان اینکه آقای پزشکیان اهل جنگ نیست و روحیه مردانگی ایشان را سرپانگه داشته است، گفت: مردم در سخت‌ترین موقعیت‌ها پشت حاکمیت ایستادند و حفظ ایران را ترجیح دادند در شرایط کنونی باید رفتارها صبورانه و عاقلانه‌تر باشد. اکنون فرصت یقه‌گیری نیست و مردم تحمل دعواهای داخلی را ندارند این بحث‌ها مثل نمک روی زخم مردم است.
- ما وارد دوره پساجنگ شده‌ایم، جنگ ۱۲ روزه‌ای که پشت سر گذاشتیم باعث ایجاد انسجام ملی در کشور شد. اکنون که جنگ تمام شده و در مرحله توقف جنگ هستیم، نظر شما درباره این وضعیت و چگونگی حفظ و تقویت انسجام ملی که به واسطه جنگ شکل گرفت چیست؟ وضعیت را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
اینکه می‌گویم مکنونات قلبی من است، شما مرا می‌شناسید. اول اینکه نمی‌دانم چرا دوست ندارم از کلمه «جنگ» استفاده کنم. این یک تجاوز آشکار بین‌المللی بود و نقض تمام قوانین بین‌المللی به شمار می‌رود. حرف‌هایی که می‌زنم اصلاً برای این نیست که جلوی دوربین مطرح کنم.
یک قانون نانوشته در حوزه بین‌الملل وجود دارد؛ مثلاً وقتی دو کشور درگیر جنگ هستند، اگر یک طرف فرماندهان نظامی‌اش را با هواپیما انتقال دهد، طرف مقابل معمولاً آن هواپیما را هدف قرار نمی‌دهد، حتی اگر توانایی انجام این کار را داشته باشد. به عبارت دیگر، در جنگ قوانین اخلاقی نانوشته‌ای وجود دارد که رعایت می‌شود.
صهیونیست‌ها کسانی را شهید کردند که آرزویشان شهادت بود
اینکه شبانه و در عملیاتی، تعدادی از عزیزان ما را به شهادت برسانند، هنر نیست. من جایی عبارتی گفته‌ام که دوست دارم اینجا هم تکرارش کنم: اتفاقاً صهیونیست‌ها کسانی را شهید کردند که آرزویشان شهادت بود و دوم اینکه آرزو داشتند توسط صهیونیست‌ها شهید شوند.
نتانیاهو در به شهادت رساندن عزیزان ما موفقیتی کسب نکرد؛ بلکه این افراد را به آرزوهای قلبی‌شان رساند
می‌خواهم بگویم نتانیاهو هیچ موفقیتی کسب نکرد؛ بلکه این افراد را به آرزوهای قلبی‌شان رساند. حرف‌هایم شعاری نیست، در جای دیگری هم حرف‌های دیگری زده‌ام، اما این اعتقاد قلبی من است؛ این افراد آرزو داشتند که در قافله شهدا عقب نمانند، حسرت می‌خوردند چرا شهید نشده‌اند و همیشه شهادت را از خدا می‌خواستند.
سردار باقری می‌گفت چه خوب بود اگر می‌خواهیم شهید شویم، توسط صهیونیست‌ها شهید شویم
من این جمله را در جلسه‌ای شنیدم که یکی از بزرگان نظام نیز حضور داشت؛ از سردار باقری شنیدم و واقعاً جگرم سوخت. ایشان می‌گفتند: «چه خوب بود اگر می‌خواهیم شهید شویم، توسط صهیونیست‌ها شهید شویم.» یعنی اسرائیل این افراد را به خواسته‌هایش رساند. بنابراین رژیم صهیونیستی نباید این را به عنوان یک امتیاز یا موفقیت برای خود ثبت کند. این موضوع برای ما خسارت است. البته ما خوشحال نیستیم چون بزرگان‌مان را از دست داده‌ایم، اما آنها با شهادت به آرزوی قلبی‌شان رسیدند؛ تمام شد و رفت.
نکته دوم این است که در این ماجرا، اسرائیل واقعاً فریب خورد. کدهایی که به آنها داده شده بود، می‌گفتند: «روز اول نه، اما روز دوم همه مردم به خیابان‌ها می‌آیند.» روز دوم هم آنها حمله کردند و گفتند روز سوم مردم حتماً به خیابان‌ها خواهند آمد و این قطعی است، اما روز سوم مردم به خیابان‌ها نیامدند و روز چهارم حتی با انگیزه بیشتری وارد میدان شدند. اگر بخواهیم کمی حرفه‌ای‌تر نگاه کنیم، این مسئله مختص ایران نیست؛ هیچ مردمی در هیچ کشوری تجاوز و ظلم را نمی‌پذیرند، اما ایرانی‌ها کمی بیشتر مقاومت می‌کنند.
متجاوز کیست؟ کسی که هیچ خط قرمزی برایش وجود ندارد. دو و نیم میلیون نفر را آواره می‌کند، چند هزار زن و کودک از گرسنگی می‌میرند متجاوز کسی است که هرگز نمی‌توان به او اعتماد کرد. ما قبلاً تصور می‌کردیم صهیونیست‌ها بسیار حساب‌شده و با اندیشکده‌ها و پژوهشکده‌های قوی هستند، اما دیدید بسیاری از محاسباتشان اشتباه از آب درآمد.
نتانیاهو فریب خورد/مردم بیش از گذشته در کنار حاکمیت ایستادند
بعد هم آمدند و نتانیاهو را فریب دادند و گفتند: بیا مردم ایران را به خیابان‌ها دعوت کن، اما مردم بیش از پیش پشت حاکمیت ایستادند. شما بهتر از من می‌دانید که جالب است کسانی هم ناراحت بودند و بعضاً به آنها کم‌لطفی و بی‌مهری شده بود؛ حتی کسانی که ما تصور می‌کردیم در نقطه مقابل باشند به میدان آمدند.
مردم حاکمیت را با همه خوبی‌ها، بدی‌ها و نقصانش هزار برابر به صهیونیست‌ها ترجیح دادند
همه اینها را که کنار بگذارید، یک اتفاق میمون و مبارک در این کشور رخ داد؛ مثل اینکه یک آشتی‌کنان ۹۰ میلیونی شکل گرفت. مردم گفتند ما این حاکمیت را با همه خوبی‌ها، بدی‌ها، نقص‌ها و اشکالاتش، هزار برابر به رژیم صهیونیستی و رژیم آمریکایی ترجیح می‌دهیم.
مردم اجازه ندادند یک خونخوار به آنها تجاوز کند/آشتی ملی وحدت، وفاق و انسجام ملی اتفاق افتاد
این‌هایی که می‌گویم، لله شعار نیست؛ اینها اعتقادات قلبی من است. مردم می‌گفتند که ما نقص داریم، عیب داریم، مشکل داریم و ناراحتی داریم، اما این بحث‌ها، مشکلات خانوادگی خودمان است و ترجیح می‌دهیم این مسائل را در داخل خانواده حل کنیم. اجازه نمی‌دهیم یک آدم خونخوار و متجاوز—کسی که بچه می‌سوزاند، بچه می‌کشد، نوزاد گرسنه را رها می‌کند تا از گشنگی بمیرد، زن باردار را به قتل می‌رساند—بیاید و به ما تجاوز کند.
این آشتی ملی و به زعم بنده وحدت، وفاق و انسجام ملی و هر کلمه‌ای که بخواهید برای آن بگذارید، اتفاق افتاد. جمهوری اسلامی یک امتحان بزرگ را پشت سر گذاشت و وقتی می‌گوییم رفراندوم، شاید همین بود. مقام معظم رهبری در صحبت‌های اخیرشان از «اتحاد مقدس» نام بردند؛ پس یک وحدت و اتفاق خوب و میمون و مبارک برای کشور رقم خورد. نمی‌دانم این را چطور می‌توان سنجید که اگر کشوری بخواهد چنین انسجامی را ایجاد کند، چقدر باید هزینه کند.
مردم می‌گفتند ما نقص داریم، عیب داریم، مشکل داریم و ناراحتی داریم، اما این بحث‌ها، مشکلات خانوادگی خودمان است و ترجیح می‌دهیم این مسائل را در داخل خانواده حل کنیم.مردم در سخت‌ترین موقعیت‌ها پشت حاکمیت ایستادند/نتوانستیم انسجام را قدر بدانیم و به خوبی حفظش کنیم
واقعیت این است که ما نتوانستیم این انسجام را قدر بدانیم، به خوبی بهره‌برداری کنیم، حفظش کنیم و ادامه بدهیم. یک اتفاقی افتاد؛ اگر در این ۴۷، ۴۸ سال تلخ‌کامی‌هایی برای افراد پیش آمده بود، تا حد زیادی برطرف شد. ما باید برای آن برنامه‌ریزی می‌کردیم و جامعه‌شناسان، روانشناسان و متخصصان حوزه اجتماعی روی آن فکر می‌کردند. البته برخی اقدامات انجام شد که تمایل ندارم اینجا نام ببرم، ولی ای کاش انجام نمی‌شد و ملاحظاتی صورت می‌گرفت.
بالاخره مردم در سخت‌ترین موقعیت‌ها پشت حاکمیت ایستادند، مثل همان کودتای ترکیه که مردم شبانه آمدند و زیر تانک‌ها دراز کشیدند. کار مردم ایران کمتر از آن نبود. همه پالس دادند که به خیابان‌ها بیایید؛ ترامپ از مردم ایران دعوت کرد، نتانیاهو رسماً آمد و مردم را به حضور در خیابان‌ها فراخواند و بسیاری از همسایه‌هایمان هم چندان ناراحت نبودند از اینکه مردم به خیابان‌ها بیایند، اما مردم گفتند ما یک خانواده هستیم و مسائل‌مان را در خانواده خودمان حل می‌کنیم.
می‌توانستیم خیلی بهتر انسجام را حفظ کنیم
من فکر می‌کنم از این اتفاق و انسجام آنطور که باید و شاید بهره‌برداری خوبی نکردیم؛ چه در حوزه سیاست، چه اقتصاد و چه اجتماع. می‌توانستیم خیلی بهتر استفاده کنیم و این انسجام را بیشتر حفظ کنیم. این مردم همان مردم هستند؛ این مردم تغییر نکرده‌اند. الان هم هر کسی هر فلسفه‌ای می‌خواهد برای خودش می‌بافد، ولی تکرار می‌کنم: طرف ما آدمی است که اگر خودش را بکشد، باز کسی به او اعتماد نمی‌کند.
پرونده نتانیاهو و صهیونیست‌ها کاملاً سیاه و ننگین است. در همان تجاوز ۱۲ روزه، زنان باردار در تهران و دیگر شهرهای ما به شهادت رسیدند؛ دو خانم باردار و دو نوزاد زیر دو ماه از عزیزان‌مان شهید شدند. البته درست است که بیش از هزار نفر شهید شدند، اما من اینجا به موارد حاد اشاره می‌کنم.
پرونده نتانیاهو سیاه و منفور است و هیچ خط قرمزی برایش معنا ندارد
بنابراین، با توجه به اینکه طرف مقابل پرونده‌ای بسیار سیاه و منفور دارد و هیچ خط قرمزی برایش معنا ندارد، و همچنین با در نظر گرفتن عقاید و پیوند ابراهیمی که دارند، باید بدانند که این مردم هرگز به آنها اعتماد نخواهند کرد. این انسجام، انشاالله حفظ شده و باید بیش از پیش تقویت شود و اقدامات لازم انجام گیرد.
- آقای دکتر پزشکیان به عنوان رئیس جمهور دولت چهاردهم، از ابتدا و پیش از انتخاب بر وفاق ملی، وحدت و پرهیز از تفرقه تأکید داشتند. با این حال، در این دوره حساس پساجنگ شاهد برخی برخوردها و اظهارنظرها، از جمله بحث عدم کفایت سیاسی رئیس جمهور بودیم. نظر شما درباره این موضوع چیست؟
وفاق شرط عقل است. رئیس‌جمهور نمی‌تواند بگوید «من می‌آیم و شمشیر می‌کشم.» درست است که رئیس‌جمهور آرژانتین با اره موتوری آمد، اما او هدف دیگری داشت و منظورش چیز دیگری بود.
پزشکیان گفت هر کسی توانایی خدمت به مردم را دارد بیاید و کار کند و من این را منطقی می‌دانم
یکی از مشکلاتی که در نیم قرن اخیر داشتیم این است که تقریباً هر کسی که به مسئولیت رسید، فقط از بخشی از ظرفیت جامعه استفاده کرد. آقای پزشکیان گفته است: «من می‌خواهم از همه ظرفیت‌های جامعه استفاده کنم.» حرف‌های ایشان بسیار منطقی و خوب است و ما هم همین عقیده را داریم. یعنی اگر کسی اصلاً با آقای پزشکیان رای نداد و در ستاد دیگری بود، ولی آمد و گفت من این توانایی را دارم و می‌توانم برای مردم خدمت کنم و تابع این گفتمان هستم و رئیس‌جمهور را قبول دارم، می‌تواند کار کند و من این را منطقی می‌دانم.
کسی فکر نکند الان صلح است/ آتش‌بس همان جنگ است، فقط تیر و فشنگ خالی نمی‌شود
ما الان در شرایط آتش‌بس قرار داریم. آتش‌بس همان جنگ است، فقط تیر و فشنگ خالی نمی‌شود. کسی فکر نکند الان صلح است. صلح یعنی اینکه حق حمله نداری، اما آتش‌بس یعنی حق داری؛ یعنی می‌توانی آتش‌بس را بشکنی و بهانه‌ای برای خودت بسازی و حق ایجاد کنی.
آتش‌بس همان جنگ است، فقط تیر و فشنگ خالی نمی‌شود. کسی فکر نکند الان صلح است. صلح یعنی اینکه حق حمله نداری، اما آتش‌بس یعنی حق داری
من کاری به شخص آقای پزشکیان ندارم، بلکه درباره ایران صحبت می‌کنم. البته دوست ندارم این مثال را بزنم، اما وقتی یک نماینده مجلس می‌آید و اعلام می‌کند که رئیس‌جمهور ایران جاسوس اسرائیل است، این حرف چقدر هزینه برای کشور ایجاد می‌کند و چقدر به نفع دشمنان آب در آسیاب می‌ریزد؟
مردم به ما یاد دادند در موقع بحران اختلافات را کنار بگذاریم و ید واحده شویم
با احترام به مردم، همین مردم کف جامعه، مردم عادی و ساده، به ما یاد دادند که در موقع بحران همه اختلافات و مشکلات را کنار بگذاریم، ید واحده شویم و ایران را حفظ کنیم. آیا مردم ایران این را به ما یاد ندادند؟
من به یک مغازه میوه‌فروشی رفتم که تا یک هفته قبل از وضعیت گلایه داشت و ناراضی بود، اما حالا می‌گوید «فراموش کنید همه چیز را، ایران مهم است.» این درس مردم به ماست. اما با عرض معذرت، بخشی از جامعه، به‌ویژه کسانی که مسئولیت دارند و در پارلمان حضور دارند، این موضوع را درک نکردند. چرا با هم تعارف می‌کنیم؟ البته نمی‌خواهم بگویم عقل‌شان نرسیده، ولی فکرشان نرسیده. الان دیگر زمان دعوا نیست طرف مقابل ما یکی است و جای دیگری است.
صهیونیست‌ها کمر به قتل مردم و ایران بسته‌اند/نتانیاهو می‌خواهد همانند نقشه غزه را در ایران پیاده کند
اجازه بدهید رک و راست بگویم و همه بشنوند: اسرائیل و صهیونیست‌ها کمر به قتل این مردم و ایران بسته‌اند. ولله این صیغه کلام‌الله است. می‌دانم حرفم را خیلی‌ها قبول ندارند، اما هیچ‌کس فکر نمی‌کرد غزه روزی به این وضعیت برسد. همه می‌گفتند مگر می‌شود دو و نیم میلیون نفر را بیرون کنند؟ این وحشیانه‌ترین جنایت است که بر سرشان آمد.
من می‌نویسم و به شما می‌گویم و نمی‌خواهم کسی را بترسانم، اما نقشه‌ای که نتانیاهو برای ایران کشیده، همانند نقشه غزه است. اینکه چه زمانی موفق خواهد شد، بستگی دارد به اینکه عده‌ای برای نتانیاهو سرباز شوند.
ادعاهای بی‌پایه درباره جاسوسی یکی از سران قوا خدمتی ناآگاهانه به نتانیاهو است، نه به ایران
اینکه برخی می‌آیند و ادعا می‌کنند «اسنادی در اختیار دارند که این مقام عالی کشور—کسی که تنفیذ رهبر معظم انقلاب را دارد، رئیس شورای عالی امنیت ملی است و یکی از سران سه قوه محسوب می‌شود—جاسوس است»، در واقع دارند به نتانیاهو خدمت می‌کنند، نه به ایران. این نکته باید برای این افراد کاملاً روشن شود.
آخرین جمله‌ام این است که با همه مصائب و مشکلات و ناراحتی‌هایی که داریم، باید قدر این روزها را بدانیم و انشاالله این کشور را حفظ کنیم. همان‌طور که در ۱۲ روز اول شکست خوردند و تصور نمی‌کردند چنین انسجامی به وجود بیاید. آنها مثل زمان صدام تصور می‌کردند ظرف سه روز تهران را تصرف می‌کنند، اما ۱۲ روز طول کشید و آن اتفاق نیفتاد و دماغشان سوخت.
خداوند روح شهید حاجی‌زاده را شاد کند که این قدرت موشکی را برای کشور فراهم کرد
خداوند روح شهدای ما را شاد کند، به‌ویژه شهید حاجی‌زاده که این قدرت موشکی را برای کشور فراهم کرد و باعث شد ما به موفقیت‌های بزرگی در این حوزه دست یابیم. آنها حتی فکرش را نمی‌کردند، تا جایی که خود ترامپ اعلام کرد اسرائیل ضربات سنگینی خورده و تصور نمی‌کردند موشک‌های ما بتوانند در ۸ دقیقه دو هزار کیلومتر را طی کنیم.
دشمن تصور نمی‌کرد ما بتوانیم ۴۰۰ کیلومتر را شخم بزنیم
تصور نمی‌کردند ما بتوانیم ۴۰۰ کیلومتر را شخم بزنیم اینها اتفاقات خوبی بود. البته نمی‌گویم ما ضربه ندیدیم؛ خسارت‌هایی هم به کشور وارد شده که من قبلاً هم اشاره کردم، اما این‌طور نبود که دست و پای ما از پشت بسته باشد.
- اگر از بحث جنگ و تبعات آن و موضوع وحدت و انسجام ملی عبور کنیم، هفته گذشته هفته دولت بود که تقریباً با یکسالگی دولت آقای پزشکیان همزمان شد. ارزیابی شما از عملکرد دولت چهاردهم و شخص آقای پزشکیان در این یک سال چیست؟
پزشکیان اصلاً دنبال جنگ نبود/من هشت سال با ایشان همکار بودم و روحیاتش را خوب می‌شناسم
اولاً من نمی‌گویم از آقای پزشکیان دلخور نیستم، اما به شما قول داده‌ام که واقعیت‌ها را بگویم. من ایشان را دوست دارم و دلم خیلی برایشان می‌سوزد؛ چقدر این مرد بدشانس است. شروع دوره حضور ایشان با ترور اسماعیل هنیه همزمان بود و اگر بخواهید مشکلات و مسائل دکتر پزشکیان را لیست کنید، واقعاً سخت است. ایشان اصلاً دنبال جنگ نبود؛ من هشت سال با ایشان همکار بودم و روحیاتش را خوب می‌شناسم.
گاهی فکر می‌کنم چقدر این مرد بدشانس است؛ خشکی‌ها آمد، ناترازی‌ها عود کرد، کمبود برق، آب و گاز و فرونشست‌ها رخ داد؛ هر بلایی که بود در دوره ایشان اتفاق افتاد.
آقای دکتر پزشکیان را دوست دارم و دلم خیلی برایشان می‌سوزد؛ چقدر این مرد بدشانس است. شروع دوره حضور ایشان با ترور اسماعیل هنیه همزمان بود. اگر بخواهیم مشکلات پزشکیان را لیست کنیم، واقعاً سخت است. ایشان اصلاً دنبال جنگ نبود؛ من هشت سال با ایشان همکار بودم و روحیاتش را خوب می‌شناسم.روحیه مردانگی پزشکیان، ایشان را سرپا نگه داشته است/هر رئیس جمهور دیگری در این شرایط کم می‌آورد
واقعاً در یک جمله به آقای دکتر پزشکیان می‌گویم: «خسته نباشید، خدا به شما قوت بدهد.» فکر می‌کنم آن روحیه مردانگی، این مرد را نگه داشته است. ایشان بسیار آدم لوتی و باگذشتی است. شاید خیلی از روسای جمهور قبلی ما در این شرایط کم می‌آوردند.
امروز به رئیس‌جمهوری با تاب‌آوری بالا در برابر فشارهای شدید نیاز داشتیم
وقتی از جلو، عقب و حتی از پشت سر ضربه می‌خوری، واقعاً انسان کم می‌آورد. من واقعاً به آقای دکتر پزشکیان خسته نباشید می‌گویم. ما نیاز داشتیم به یک رئیس‌جمهوری که بتواند طاقت بیاورد و تاب‌آوری‌اش در برابر این فشار وحشتناک که اکنون وجود دارد، بالا باشد.
شما نفت را نمی‌توانید بفروشید، پولی وارد نمی‌شود، کارخانجات و صنایع تحت حملات جنگی‌اند، حضور خود ترامپ که هیچ قاعده‌ای را رعایت نمی‌کند و کاملاً متفاوت است. ترامپ، بایدن و اوباما نیست؛ ترامپ است. البته ما پیش‌بینی می‌کردیم که با آمدن ترامپ چه اتفاقاتی رخ خواهد داد. خداوند به آقای پزشکیان قوت دهد و بداند که ما برای ایشان دعا می‌کنیم.
- ایرنا: موارد دیگری هم وجود دارد که بسیاری معتقدند عملی نشد؛ یعنی موضوعاتی که آقای رئیس‌جمهور مطرح کردند و به عنوان برنامه‌ها و قول‌هایی اعلام کردند، هنوز محقق نشده است. نظر شما در این‌باره چیست؟
مثلاً شما به خانواده‌ات قول می‌دهی که اتفاقاتی بیفتد، پیش‌بینی درآمدی داشتی، اما آن وعده تحقق نمی‌یابد؛ گاهی دلیلش نخواستن است و گاهی ناتوانی. نخواستن و ناتوانی دو مقوله کاملاً جدا از هم هستند. اگر کسی قولی داد و بعد نخواست به آن عمل کند، نامردی است اما اگر قولی داد و من به این نتیجه رسیدم که نتوانست، پس باید تسامح و مدارا کنیم، واقعیت‌ها را بپذیریم و به آقای دکتر پزشکیان فرصت بدهیم.
انصاف و وجدانمان را نفروشیم/شرایط کشور را در نظر بگیریم/رژیمی جنایتکار تا این اندازه گستاخ
من به خدا هیچ نفعی از این دولت نمی‌برم، اما انصاف و وجدانمان را هم نفروشیم. بگوییم ایشان خواسته و همچنان می‌خواهد به قول‌هایش عمل کند، اما شرایط کشور را هم در نظر بگیریم. چه کسی فکر می‌کرد اسرائیل جرات کند به ما حمله نظامی کند؟ چه کسی تصور می‌کرد اسرائیل یک شب بیش از ۲۰ نفر از بزرگان ما را به شهادت برساند؟ رژیمی تا این اندازه گستاخ که همه در برابر آن سکوت کرده‌اند.
همان بلایی که بر سر قطر آمد، سر تمام کشورهای عربی خواهد آمد. به خدا این را برای تبلیغات نمی‌گویم؛ حتی خود قطر هم فکر نمی‌کرد روزی اسرائیل به خودش اجازه چنین کاری را بدهد. این نتانیاهو حتی عربستان و امارات را هم هدف قرار می‌دهد اگر کسی قبول ندارد، صبر کند و ببیند؛ اما آن روز خیلی دیر خواهد بود.
روز سه‌شنبه اجلاس سران بود که در قطر برگزار شد؛ خیلی دوست داشتم یک توییت بزنم و بگویم این موضوعی است که دم در خانه همه شما خواهد نشست. اسرائیل شرور اصلی منطقه است البته در بحث‌های کارشناسی در برخی موارد اشتباهاتی داشتیم که باعث شد شرارت اسرائیل بیشتر شود اما این موضوع باید برای کشورهای عربی جا بیفتد. شما از حمله به قطر شوکه شدید و تعجب کردید، اما من تعجب نکردم؛ ما اسرائیل را خوب می‌شناسیم.
- اسرائیل به صراحت اعلام کرده است که حتی اگر حماس در ترکیه هم باشد، آنها را هدف قرار خواهد داد.
اسرائیل همه جا را می‌زند. خود ترک‌ها هم می‌دانند که نوبت بعدی آنها، ترکیه است. اسرائیل ترک‌ها را هم هدف قرار می‌دهد و هیچ ابایی هم ندارد. به همین دلیل است که می‌گویم اسرائیل هیچ خط قرمزی ندارد.
عقل حکم می‌کند در برابر رژیمی چنین جنایتکار مشکلاتمان را کنار بگذاریم
در مقابل چنین دشمنی، عقل حکم می‌کند که اگر اختلاف، ناراحتی و مشکلاتی با هم داریم — که نمی‌توانیم آنها را کتمان کنیم — اما امروز باید همه این مسائل را کنار بگذاریم و جمع کنیم، و علیه اسرائیل ید واحده شویم.
آقای لاریجانی و آقای عراقچی تدبیر کردند، رفتند و مذاکرات را در مصر به سرانجام رساندند و توانستند با آقای گروسی به توافقی بسیار هوشمندانه برسند بیانیه شورای عالی امنیت ملی را هم خواندیم. الان چه کسانی از این موضوع عصبانی هستند؟ اسرائیل، اپوزیسیون خارج‌نشین، سلطنت‌طلب‌ها و عده‌ای هم در داخل کشور.
وقتی می‌بینیم نتانیاهو، آن شاهزاده قلابی، اطرافیانش، و دیگر متحدانشان از این توافق ناراحت‌اند، ما باید بابت این ابتکار عمل بسیار خوب آقای عراقچی و آقای لاریجانی به هر دوی آنها خسته نباشید و دستمریزاد بگوییم.
متن توافق تهیه شده عراقچی و لاریجانی بسیار هوشمندانه و دیپلماتیک بود
نمی‌دانم شما متن توافق را خواندید یا نه، اما این متن یکی از هوشمندانه‌ترین متون دیپلماتیکی بود که تا امروز دیده‌ایم. متنی که در آن اقتدار نظام کاملاً مشهود است. حتی شرط گذاشته‌اند که اگر اسرائیل حمله‌ای انجام دهد، ما متناسب با آن واکنش نشان خواهیم داد این اتفاق، اتفاق بسیار خوبی است.
اگر من بخواهم ببینم این توافق خوب بوده یا نه، کافی‌ست روبه‌رویم را نگاه کنم و واکنش اسرائیل را ببینم. اسرائیل دارد خودش را پاره می‌کند! از شب دوشنبه تا امروز، شبکه‌های ۱۲ و ۱۴ اسرائیل — که شما هم رصد می‌کنید — از شدت خشم و نگرانی، مدام در حال تحلیل و اعتراض‌اند. از آن طرف، سلطنت‌طلب‌ها هم ریخته‌اند به خیابان.
متأسفانه یکی از دوستان — یا بهتر بگویم، نادوستان — رفته و برای ۴۰ نفر در کانادا سخنرانی کرده، و باعث ناراحتی سلطنت‌طلب‌ها شده. خب، ناراحت باشید؛ شما سلطنت‌طلب‌ها برای ما اهمیتی ندارید.
- ایرنا: در شرایط حساس کنونی، با وجود موضوعاتی مانند اسنپ‌بک و همکاری با آژانس انرژی اتمی و قانون مصوب مجلس که ممکن است با تصمیمات اجرایی در تعارض باشد، به عنوان کسی که دو دوره نماینده مجلس بوده‌اید، همکاری و هماهنگی میان مجلس و دولت را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آیا این همکاری برای حل مشکلات کشور، به‌خصوص در حوزه معیشت مردم، کافی و مؤثر است؟
من عملکرد آقای حداد را از نزدیک ندیدم، اما تجربه‌ام از دوره آقای لاریجانی در اداره مجلس و کاهش تنش میان مجلس و دولت بسیار روشن است.
تجربه‌ام از دوره آقای لاریجانی در مجلس و کاهش تنش میان مجلس و دولت بسیار روشن است
در دوره آقای لاریجانی، هر زمان که نمایندگان سؤالی داشتند، ایشان نماینده دولت را دعوت می‌کرد تا پاسخگو باشد. عصرها، شب‌ها، در جلسات کمیسیون‌ها، و حتی در جلسات خارج از کمیسیون، تا دیروقت می‌نشستیم و از معاون وزیر تا خود وزیر را می‌آوردند تا مشکل نماینده را بشنوند و حل کنند، بدون اینکه الزاماً در تریبون مجلس و به‌صورت علنی مطرح شود؛ چراکه ضرورتی نداشت مردم شاهد تنش‌ها باشند.
به خدا نمی‌خواهم برای آقای لاریجانی تبلیغ کنم؛ هدفم چیز دیگری است. انتظار ما این است که هیأت رئیسه فعلی، خود را از بازی‌های سیاسی کنار بکشد و اولویت را به کشور، منویات رهبری و مصالح نظام بدهد. اگر واقعا دغدغه‌مند مصلحت نظام هستند، باید این مسائل را با درایت و تعامل حل کنند، نه اینکه صرفاً روی تریبون‌ها مانور دهند.
مردم حوصله دعواهای سیاسی را ندارند/آنها منتظر نتیجه و بهبود در زندگی‌شان هستند، نه جدل‌های بی‌ثمر
ممکن است بگویند ترکیب فعلی مجلس بی‌سابقه است، اما همین مجلس هم می‌تواند در فضایی آرام و به دور از تنش‌های رسانه‌ای، در جلسات غیرعلنی یا رسمی، مسائل را حل‌وفصل کند. مردم دیگر حوصله دعواهای سیاسی را ندارند؛ آنها منتظر نتیجه و بهبود در زندگی‌شان هستند، نه جدل‌های بی‌ثمر.
امروز مردم اصلاً دنبال این نیستند که بفهمند حق با چه کسی است. شرایط به‌گونه‌ای نیست که یک نفر بیاید تریبون را در دست بگیرد و فقط بگوید “دولت چرا این کار را کرد؟ ” مردم خودشان به‌خوبی همه چیز را می‌دانند.
بروید کامنت‌های مردم را بخوانید می‌نویسند: «پول نیست»، «شرایط کشور سخت است»
اگر همین حالا شما یک انتقاد از دولت بنویسید و کامنت‌های مردم را بخوانید، متوجه می‌شوید که مردم می‌نویسند: «پول نیست»، «شرایط کشور سخت است»، «امروز با گذشته خیلی فرق کرده».
واقعیت این است که نه این کارها برای رضای خدا انجام می‌شود و نه کسی می‌تواند در این وضعیت خودشیرینی کند. موضوع اصلی، حفظ کشور، حفظ مملکت و حفظ ایران است.
خود من یکی از مخالفان جدی آقای قالیباف بودم، اما مدت‌هاست که علیه ایشان صحبت نمی‌کنم. چرا؟ چون شرایط کشور، شرایط دعوا، شکایت و گله‌گذاری نیست.
بالاخره آقای قالیباف رئیس قوه مقننه است و اقتضای موقعیت او این است که آرامش حفظ شود و فضا ملتهب نشود.
امروز، روز یقه‌گیری و تسویه‌حساب سیاسی نیست بلکه روز کمک به نظام، کشور و انقلاب است
شاید برایتان عجیب باشد، اما اجازه بدهید کمی از خودم تعریف کنم: اتفاقاً الان زمانی است که بیش از هر زمان دیگری باید به سه قوه — قضاییه، مجریه و مقننه — کمک کرد.
نمی‌خواهم بگویم عقل کل هستم، اما یک تقاضا از هم‌صنفی‌های خودم، از همه سیاسیون، فعالان اجتماعی و کسانی که دستی بر آتش دارند، دارم امروز، روز یقه‌گیری و تسویه‌حساب نیست. امروز روز کمک به نظام، به کشور، به انقلاب و حفظ خون شهداست. امروز، روز متفاوتی است و با همه روزها فرق کرده است.
یکی از مهمترین موضوعات روز، سیاست خارجی دولت است. شما به‌عنوان فردی باتجربه، سیاست خارجی دولت را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
دولت در مقطعی وارد میدان شد که همزمان با دوران ترامپ بود؛ ترامپی که دیدید چگونه از ابزارهایی مثل تعرفه‌ها بهره‌برداری کرد، چگونه چین را تحت فشار گذاشت و چه تأثیراتی بر مناسبات جهانی گذاشت.
در همین روسیه هم اتفاقات مهمی رخ داده است — از فروش نفت گرفته تا مبادلات بانکی و استفاده از ظرفیت کشورهای همسایه مثل عراق و آذربایجان در حوزه‌هایی چون برق. در این فضا، آمریکا تمام تلاش خود را برای فشار حداکثری به کار بسته است.
با همه چالش‌هایی که ما در موضوع آذربایجان داشتیم — که می‌توانست به یک بحران جدی و خطر بزرگ تبدیل شود — دولت سعی کرده تنش‌ها را کنترل کند.
تلاش پزشکیان برای گسترش همکاری‌ها با آذربایجان، ترکیه، قطر و سایر کشورها بسیار ارزشمند است
اما با وجود این شرایط، آقای دکتر پزشکیان به آذربایجان سفر کرد، گفت که آذربایجان کشور برادر ماست و تلاش کرد بنیان روابط بین دو کشور را تحکیم کند. این تلاش‌ها فقط محدود به آذربایجان نیست؛ در ترکیه، قطر و سایر کشورهای همسایه نیز به دنبال گسترش همکاری‌ها هستند.
همین سه‌شنبه آقای پزشکیان در قطر بودند. به نظر من ایشان در حال انجام تلاش‌های جدی و مؤثر هستند. در اینجا دو رویکرد وجود دارد: یکی اینکه فقط به‌دنبال نتیجه نهایی باشیم و وقتی نتیجه‌ای حاصل نشد، ناامید شویم؛ و دیگری اینکه به تلاش اهمیت دهیم. من یک زمانی به فرزندم می‌گفتم مهم نیست چه رتبه‌ای در کنکور می‌آوری، مهم این است که تلاشت را بکنی؛ نتیجه دست خداست. الان هم همین نگاه را داریم.
اینکه آقای دکتر پزشکیان با وجود همه فتنه‌ها، فشارها و کارشکنی‌های منطقه‌ای و جهانی، اراده جدی برای حل مسائل و کاهش تنش دارد، ارزشمند است. ایشان به‌دنبال آرام‌سازی فضا و باز کردن گره‌هاست، نه شعله‌ور کردن بحران‌ها.
به هرحال ماهیت کار وزیر خارجه هم همین است
البته همه وزرای خارجه در گذشته چنین رویکردی نداشتند و ندارند اما آقای عراقچی در مقطعی بسیار حساس و پرکار قرار گرفته‌اند؛ شرایط فعلی کشور ایجاب می‌کند که بیش از گذشته تلاش شود، و انصافاً باید گفت ایشان با تمام توان در حال فعالیت هستند واقعاً باید به آقای عراقچی خسته نباشید گفت و از زحمات‌شان قدردانی کرد.
- با توجه به هشت سال حضور شما در کمیسیون برنامه، بودجه و محاسبات و اشاره آقای پزشکیان در جلسه غیرعلنی مجلس و سفر اخیرش به اردبیل درباره تحول در نظام بودجه‌ریزی و افزایش بهره‌وری، ارزیابی شما از این موضوعات چیست؟
در سال ۱۴۰۳، ۴۰ درصد بیشتر از بودجه مصوب خرج کردیم
البته نمی‌خواهم زیاد وارد عدد و رقم شوم تا بینندگان ما گیج نشوند یا برداشت نادرستی داشته باشند، اما نکاتی هست که باید گفته شود. بودجه سال ۱۴۰۴ در سال ۱۴۰۳ نوشته شده بود، اما عملکرد سال ۱۴۰۳ نسبت به بودجه مصوب ۴۱ تا ۴۲ درصد بیشتر بود و بودجه ۱۴۰۴ هم بیش از ۴۰ درصد نسبت به سال ۱۴۰۳ افزایش یافته است. یعنی ما در سال ۱۴۰۳، حدود ۴۰ درصد بیشتر از بودجه مصوب خرج کردیم و در سال ۱۴۰۴ نیز قصد داریم ۴۰ درصد بیشتر از سال قبل هزینه کنیم.
این چطور ممکن است؟ کجای دنیا اینگونه است که یک چیزی نوشته می‌شود اما کاملاً برعکس عمل می‌شود!؟
انحراف ۵ درصد در بودجه فاجعه‌بار است/شاهد انحراف ۴۰ درصد هستیم!
انحراف استاندارد در بودجه معمولاً بین ۳ تا ۵ درصد است و حتی گفته می‌شود انحراف ۵ درصد هم فاجعه‌بار است، ولی ما شاهد انحرافی حدود ۴۲ درصد هستیم! این دو عدد ساده، نشانه روشنی است که راهی که در بودجه‌ریزی می‌رویم، اشتباه است.
یکسال ۴۰ درصد بیشتر خرج می‌کنیم، سال بعد هم دوباره ۴۰ درصد افزایش هزینه می‌دهیم. این یعنی سوپرتورم، یعنی چاپ بی‌رویه اسکناس، یعنی فقر بیشتر و افزایش پایه پولی کشور.
شما بدانید که پاشنه اقتصاد ما به بودجه وابسته است؛ یعنی به محض اینکه پیش‌نویس بودجه و نرخ تسهیل ارز مشخص می‌شود، بازار واکنش نشان می‌دهد و قیمت دلار و طلا تعیین می‌شود. ما نمی‌توانیم راه غلطی را که ۴۰ سال آمده‌ایم، ادامه دهیم.
پاشنه اقتصاد ما به بودجه وابسته است؛ به محض اینکه پیش‌نویس بودجه و نرخ تسهیل ارز مشخص می‌شود، بازار واکنش نشان می‌دهد و قیمت دلار و طلا تعیین می‌شود.
این حرف رئیس‌جمهور کاملاً درست است که ما به جاهایی پول‌هایی داده‌ایم که از دست رفته و دفن شده است. ما ۸۴ هزار پروژه نیمه‌کاره در کشور داریم و هزاران میلیارد تومان پول به هدر رفته است. مثلاً پروژه‌هایی داریم که ۲۷، ۲۸ سال است سد می‌سازیم، ۱۲ سال است بیمارستان می‌سازیم و ۲۰ سال است آزادراه می‌سازیم، ولی هنوز به بهره‌برداری نرسیده‌اند.
باید عملکردمان را به مردم به خوبی توضیح دهیم. ما باید بگوییم این راهی که آمده‌ایم، این است؛ یک کتاب داریم که می‌گوید پارسال چقدر هزینه کردیم، امسال چقدر و سرنوشت این پول چه شده است. درست است که این پول‌ها خرج شده، اما نتیجه‌ای حاصل نشده چون نتوانسته‌ایم بهره‌برداری کنیم.
۸۴ هزار پروژه روی زمین مانده داریم که مردم نمی‌توانند از آنها استفاده کنند
۸۴ هزار پروژه روی زمین مانده که مردم نمی‌توانند از آنها استفاده کنند؛ از راه‌آهن و بیمارستان گرفته تا نیروگاه و سد. البته موضوع مشارکت عمومی و خصوصی هم مطرح است که جای بحثش اینجا نیست.
می‌خواهم ساده‌تر بگویم تا همه متوجه شوند: من امروز با یکی از بزرگان در مورد کاری که برزیل و ترکیه کردند صحبت می‌کردم و فهمیدم راهی که ما تا الان رفتیم، اشتباه است. باید از خودمان بپرسیم: هر ریال و تومانی که می‌دهیم، به بار می‌نشیند یا نه؟ این پروژه‌ها محصولی به مردم می‌دهند یا نمی‌دهند؟
وقتی یک درخت می‌کارید، می‌پرسید کی میوه می‌دهد؟ دو یا سه سال بعد. کسی که ۱۰ سال منتظر بماند، می‌گوید این چه درختی است؟ اگر قرار نیست میوه دهد، چرا هر سال آب و کود می‌دهیم؟ ما نتوانسته‌ایم از پروژه‌هایمان میوه بچینیم، پس باید بگوییم پول را کجا و برای چه چیزی می‌دهیم و کی نتیجه می‌گیریم. این شرط عقل است.
تنها حدود ۱۳ درصد از اوامر رهبری در نظام بودجه‌ریزی تا امروز اجرایی شده است
اجازه بدهید یک گلایه هم بکنم: مقام معظم رهبری فرمودند در نظام بودجه‌ریزی باید تحول ایجاد شود. عده‌ای گفتند سه سال، بعضی چهار سال و برخی پنج سال برای این تغییرات لازم است، اما تا امروز تنها حدود ۱۳ درصد از این اوامر رهبری در نظام بودجه‌ریزی اجرا شده است.
این حرف‌ها تنها از سوی خود مقام معظم رهبری نبود، بلکه همه کارشناسان خبره کشور به این نتیجه رسیده‌اند که تغییرات جدی باید صورت بگیرد. همین چند عدد ساده که گفتم، به خوبی نشان می‌دهد که راهی که رفته‌ایم، اشتباه بوده است.
امروز دلار برای ما مانند گذشته نیست/نمی‌خواهیم اسکناس چاپ کنیم و فقر را افزایش دهیم
باید عملکردی داشته باشیم که دقیقاً مشخص کند این پولی که می‌دهیم برای چه کاری است و آیا واقعاً نتیجه می‌دهد یا خیر. مثل چای‌ویل است؛ وقتی یک‌بار درست شود، اگر دوباره هم بریزی، دیگر فایده‌ای ندارد، خصوصاً در شرایطی که مشکلات اقتصادی بسیاری داریم. امروز دلار برای ما مثل گذشته نیست؛ ما نمی‌خواهیم اسکناس چاپ کنیم و فقر را بیشتر کنیم، نباید هم این کار را انجام دهیم.
به دوستانم می‌گفتم هر وقت دیدید اسکناس نو در دستتان است، یک گوشه بنشینید و گریه کنید
من همیشه به دوستانم می‌گویم هر وقت دیدید اسکناس نو در دستتان است، یک گوشه بنشینید و گریه کنید؛ این یک هشدار اقتصادی است. کشوری که موفق است، اسکناس نو در آن چاپ نمی‌شود.البته منظورم این نیست که پول باید چرک و کثیف باشد، بلکه منظورم این است که اسکناس نو چاپ نشود و بتوانیم اقتصادمان را با همان پول موجود بچرخانیم، طوری که ارزش پول کاهش پیدا نکند.
دست مجلس درد نکند که ۴ صفر را از پول ملی حذف کرد، اما این کار داستان‌هایی دارد. آرژانتین، برزیل و ترکیه هم همین کار را انجام داده‌اند و تجربه‌های مختلفی داشته‌اند؛ مثلاً آرژانتین ۱۶ بار و ترکیه ۸ بار مجبور شده‌اند ۴ صفر را از پول خود حذف کنند.
حذف ۴ صفر کار خوبی است، اما باید اشتباهات کشورهایی که این اقدام را انجام داده‌اند بررسی شود
خطابم به وزیر اقتصاد این است که حذف ۴ صفر کار خوبی است، اما باید بررسی کنید در دنیا کشورهایی که این کار را کردند، چه اشتباهاتی مرتکب شدند که مجبور شدند چندین بار این روند را تکرار کنند. حذف مکرر صفرها، کار مناسبی نیست.
من پیش‌بینی می‌کنم که ما هم شاید یکی دو بار دیگر مجبور به این کار شویم؛ همین الان هم می‌توانید این را یادداشت کنید چون من این موضوع را در مطالعات بین‌المللی دیده‌ام اما بعد از آن باید به ثبات اقتصادی برسیم و ارزش پول ملی برای دوره‌ای بالای ۱۰ سال تثبیت شود.
- درباره سابقه نمایندگی شما و ویژگی‌های مجلس؛ در مجلس درباره عملکرد وزرا و مدیران بحث‌هایی مانند سوال، استیضاح و تحقیق و تفحص مطرح می‌شود و گاهی نمایندگان در عزل و نصب‌های دولتی نکاتی دارند که این موضوعات با حاشیه‌ها و پشت پرده‌هایی همراه است. نظر شما چیست؟
ما باید این موضوع را به دو بخش تقسیم کنیم و قضیه را صفر و صد نبینیم.
بخشی از آن حق است؛ یعنی برخی وزرا و مسئولان واقعاً کم‌کاری‌هایی دارند. البته نمی‌خواستم مصداق ببرم، اما خبری که تا پایان ۱۴۰۵ نتوانیم در ورزشگاه آزادی فوتبال ببینیم، تلخ بود.
اما بخش دیگر، درست است که گفتید، باج‌خواهی است. من اخیراً شاهد بودم که یک نماینده در حضور معاون وزیر به یک مدیرکل گفت یا افراد مورد نظر من را منصوب می‌کنی یا استعفا بده و برو. معاون وزیر هم حاضر بود و در پایان این مصاحبه به شما خواهم گفت که چه کسی بود.
شرایط فعلی کشور فرصت یقه‌گیری نیست
اما بخش اول، یعنی ضعف وزرا، گاهی درست است و ایراداتی دارند. من تصور می‌کنم، البته نمی‌خواهم در کار نمایندگان یا همکاران دخالت کنم، اما شرایط فعلی شرایطی نیست که بخواهیم یقه‌گیری کنیم. همان چیزی که ابتدای صحبت‌هایم گفتم، باید تا حد امکان این مسائل خارج از تریبون مجلس مطرح شود. این بحث‌ها مثل نمک روی زخم مردم است. هیچ‌کس از این فضاها سود نمی‌برد، خصوصاً اگر نظام و جمهوری اسلامی را تضعیف کند.
مردم از این مسائل خسته‌اند. کسی که می‌گوید من اختلاس چند هزار میلیاردی کشف کردم و می‌خواهم افشا کنم، در دل مردم واکنش منفی ایجاد می‌کند. قوه قضاییه برای رسیدگی به این امور است و باید این پرونده‌ها از مسیر قانونی و دستگاه‌های امنیتی پیگیری شود. اگر پرونده‌ای هست، باید به این دستگاه‌ها ارائه شود تا رسیدگی کنند و اگر هم ثابت نشد، مسئولیت شرعی و قانونی از دوش فرد برداشته می‌شود دیگر کسی قرار نیست مشکل جهان اسلام را حل کند.
مردم تحمل و حوصله دعواهای داخلی را ندارند
بنابراین، توصیه و خواهش من این است که به خاطر حال و حوصله مردم که دیگر تحمل دعواهای داخلی را ندارند، بیشتر مراقب باشیم.توصیه و خواهش من این است که به خاطر حال و حوصله مردم که دیگر تحمل دعواهای داخلی را ندارند، بیشتر مراقب باشیم. خصوصاً در شرایطی که دشمن با رجزخوانی‌هایش فشار می‌آورد و خوشبختانه با تدبیر عاقلانه رهبر انقلاب، با روی کار آمدن آقای لاریجانی شورای عالی امنیت ملی و وزارت امور خارجه با هماهنگی، اتفاقات خوبی در حال رخ دادن است. کمیته‌هایی با افراد عاقل و کاردان تشکیل شده‌اند که مسائل حساس مانند FATF، پالرمو، سی‌اف‌تی و امثال آن را حل می‌کنند و بهانه‌ها را از دست دشمن می‌گیرند.
ملت ایران هرگز زیر بار قلدری نمی‌روند
درخصوص بازرسی آژانس هم باید بگویم ما معتقدیم بمب اتم نمی‌سازیم، فتوا داریم و این کار را حرام می‌دانیم. مشکلی با بازرسی نداریم، اما اگر بخواهند بازرسی را به ابزاری سیاسی و قلدری تبدیل کنند، این ملت هرگز زیر بار قلدری نمی‌رود.
اگر یکطرفه هم بخواهیم قضاوت نکنیم، باید گفت که آیین‌نامه فعلی مجلس همین است. هر عزیزی درمورد عملکرد و کیفیت کار مجلس نقد دارند، باید وارد شوند و آیین‌نامه مجلس را اصلاح کنند، چون ما سنا نداریم و از لحاظ ساختاری مشکلات و معضلاتی داریم و مجلس بالادستی هم نداریم.
تقریباً می‌توان گفت مجلس محلی داریم، اما با همه این مسائل، تصور می‌کنم هیأت رئیسه، مرکز پژوهش‌های مجلس، پژوهش‌های ریاست جمهوری و شورای نگهبان و دیگر مراکز پژوهشی وجود دارند که می‌توانند روی افزایش بهره‌وری مجلس کار کنند.
ساعت‌ها کار کارشناسی پشت برجام انجام شده بود
مثلاً درباره برجام می‌گفتند «برجام ۲۰ دقیقه‌ای»؛ در حالی که هزاران ساعت کار کارشناسی در پشت آن بوده است. باید روی کار کارشناسی در کمیسیون‌ها تمرکز کرد تا طرح‌ها به‌خوبی آماده شوند. وقت کمیسیون‌ها محدود است و معمولاً سه جلسه دو یا سه ساعته دارند که اغلب با خستگی و کیفیت پایین برگزار می‌شود. البته مشکلاتی هست، اما اکنون مرکز پژوهش‌ها و ابزارهای تحقیقاتی، با استفاده از تجارب پارلمان‌های جهان می‌توانند بهره‌وری را افزایش دهند.
مجلس ایران کمترین امتیاز را در اتحادیه بین‌المجالس جهانی (IPU) دارا است
من خودم به حدود ۲۵ تا ۳۰ پارلمان دنیا سفر کرده‌ام و تجارب خوبی دیده‌ام در زمینه افزایش کارایی، تصویب قانون و سطح‌بندی‌ها. با عرض پوزش باید بگویم که مجلس ما از نظر امتیاز در اتحادیه بین‌المجالس جهانی (IPU) یکی از کم‌امتیازترین مجالس است. دلیلش این است که ما خیلی در کار دولت دخالت می‌کنیم؛ یعنی بیشترین طرح‌ها از سوی نمایندگان است و کمترین لوایح دولت تصویب می‌شود. در حالی که هر چقدر لوایح دولت تصویب شود، امتیاز مجلس بالاتر می‌رود.
مجلس ما از نظر امتیاز در اتحادیه بین‌المجالس جهانی (IPU) یکی از کم‌امتیازترین مجالس است. دلیلش این است که ما خیلی در کار دولت دخالت می‌کنیمما حتی نتوانسته‌ایم نظارت را به گونه‌ای هدایت کنیم که وزرا و دولت جرأت ارائه لوایح را داشته باشند؛ در حالی که اصل ۷۵ قانون اساسی می‌گوید نباید برای دولت بار مالی ایجاد کنیم. مرتب طرح‌هایی می‌دهیم که مغایر با قانون اساسی شناخته می‌شوند و برگشت می‌خورند، به همین دلیل در اتحادیه بین‌المجالس منفی می‌گیریم. افکار عمومی هم از نمایندگان می‌خواهد طرح دهند، اما نمایندگان باید این را توضیح دهند که کار آنها حمایت از دولت برای ارائه لایحه است.
به نظرم بیش از هزار طرح و چند صد لایحه پشت در مجلس وجود دارد که برخی اصلاً به دولت نمی‌رسد، چون مجلس برای لوایح اولویت ندارد. نمایندگان وقتی در مجامع عمومی حاضر می‌شوند، می‌گویند که این طرح‌ها را داده‌اند؛ اما کار نماینده این نیست. وظیفه نماینده این است که وزیر را قانع کند، ابزارهایی داشته باشد تا نواقص قوانین را شناسایی و ریل‌گذاری کند، تا دولت لایحه را ارائه و نمایندگان حمایت کنند تا تصویب شود.
ما مشکلات اساسی و جدی‌ای داریم؛ بهره‌وری ما بسیار پایین است و مردم هم حساب می‌کنند که هر دقیقه فعالیت مجلس چه هزینه‌ای دارد. مردم واقعاً حق دارند و درست می‌گویند؛ با توجه به ساختمان عظیم، تدابیر حفاظتی و مجموعه خدمات، مجلس اکنون بهره‌وری مناسبی ندارد و کلی مسائل مهم کشور روی زمین مانده است.
هزاران طرح و چند صد لایحه پشت در مجلس وجود دارد که برخی اصلاً به دولت نمی‌رسد، چون مجلس برای لوایح اولویت ندارد. نمایندگان وقتی در مجامع عمومی حاضر می‌شوند، می‌گویند که این طرح‌ها را داده‌اند؛ اما کار نماینده این نیست. وظیفه نماینده این است که وزیر را قانع کند، ابزارهایی داشته باشد تا نواقص قوانین را شناسایی و ریل‌گذاری کند
هیات رئیسه باید از این فرصت طلایی استفاده کند و یک حرکت انقلابی انجام دهد؛ یعنی تیمی تشکیل شود که بنشیند و یک تحول اساسی را رقم بزند، از تجارب پارلمان‌های موفق دنیا بهره ببرد. نمی‌خواهم نام کشوری بیاورم که تبلیغ شود، اما خارج از این استودیو یادآوری می‌کنم چند کشور را به دلیل مغایرت با قانون اساسی یا مشکلات دیگر کنار گذاشته‌ام؛ اما قطعاً می‌شود این کار را انجام داد.
ضرورت تجدیدنظر در اداره کشور، حکمرانی پارلمان، قوه قضائیه و قوه مجریه
همان‌طور که سال‌ها در بودجه‌ریزی به اشتباهاتی پی بردیم و مجبور شدیم مسیرمان را اصلاح کنیم، حالا چه اشکالی دارد که مسیر و ریل حکمرانی کشور را تغییر دهیم؟ چون ریل فعلی ما را به ناکجاآباد میبرد. در اداره کشور، حکمرانی پارلمان، قوه قضائیه و قوه مجریه باید بازنگری کنند و تجدیدنظر صورت بگیرد. برخی وزارتخانه‌ها ماموریت‌هایشان تغییر کرده و برخی باید به بخش خصوصی واگذار شوند. ما روی هیچ نقطه‌ای حساسیت نداریم؛ همه دستگاه‌ها باید بازنگری و تحول را جدی بگیرند و کشور را به سمت جلو ببرند.
نباید دستگاه‌ها به خواب زمستانی بروند و فکر کنند ۵۰ سال گذشته همین مسیر را ادامه خواهند داد. این رویه اشتباه است و باید تغییر کند.
- نمایندگان درخواست کرده‌اند که تعطیلات مجلس پایان یابد و جلسه اضطراری برگزار شود تا آقای لاریجانی و آقای عراقچی در صحن علنی مجلس حضور یافته و به توضیح درباره موضوعات مطرح شده بپردازند.
البته ممکن است آقای عراقچی برای توضیح به مجلس بیاید، اما باید توجه کنیم که آقای لاریجانی و شورای عالی امنیت ملی زیر نظر مجلس نیستند و باید دقیق بدانیم چه کسی را و در چه جایگاهی احضار می‌کنیم. آقای لاریجانی فرد بزرگی است و اگر بخواهد، خودشان به مجلس می‌آیند و توضیح می‌دهند؛ این مسئله صرفاً برای اقناع افکار عمومی نیست.
در شرایط کنونی کشور باید صبورتر باشیم، رفتارها عاقلانه‌تر شود، حوصله‌ها بیشتر گردد و همکاری‌ها افزایش یابد. وقت انتقام‌گیری‌های سیاسی و شخصی نیست، وقت اینکه بگوییم فلانی را دوست دارم یا ندارم هم نیست.
شخم زدن یا به هم ریختن اوضاع کشور به نفع هیچ‌کس نیست
من تأکید می‌کنم که اصلاً چنین نیست که من از نمایندگان بیشتر بدانم یا دلسوزتر باشم. شرایط کشور الان شرایطی برای شخم زدن و افشاگری‌های بی‌حاصل نیست. اسرائیل سازمان سانسور دارد؛ از این واضح‌تر! یعنی علناً اعلام می‌کند که کدام اخبار و تصاویر حق پخش ندارند.
اگر چنین چیزی در ایران اتفاق می‌افتاد، من و شما چه می‌گفتیم؟ با کمال احترام باید بگویم اسرائیل در این زمینه کار درستی انجام داده است.
موشک‌هایی که ما شلیک می‌کردیم، به سختی توانستیم فیلمی از تاثیرات آن تهیه کنیم و هر کسی که توانسته بود چنین فیلمی را خارج کند، اعدام می‌شد. باید درک کنیم که الان در شرایط جنگی هستیم و شخم زدن یا به هم ریختن اوضاع به نفع هیچ‌کس نیست.
در شرایط کنونی کشور باید صبورتر، رفتارها عاقلانه‌تر و همکاری‌ها افزایش یابد
در شرایط کنونی کشور باید صبورتر باشیم، رفتارها عاقلانه‌تر شود، حوصله‌ها بیشتر گردد و همکاری‌ها افزایش یابد. وقت انتقام‌گیری‌های سیاسی و شخصی نیست، وقت اینکه بگوییم فلانی را دوست دارم یا ندارم هم نیست. نباید با این رفتارها نظام، جمهوری اسلامی و خون ۲۳۰ هزار شهید را به خطر بیندازیم. آیا واقعاً متوجه هستیم که چه کاری انجام می‌دهیم؟
منبع: ایرنا
