یادداشتی از دکتر علی محمدی استاد دانشگاه
آستان بهارستان؛ مکتب اسلام در بین ادیان الهی بیشترین شان و منزلت را برای مقام معلمان قائل شده است. چرا که اولین معلم خداوند بزرگ است. سپس پیامبرگرامی اسلام محمد مصطفی (ص) و در ادامه فلسفه خلقت امامان معصوم (س) و اهلبیت هستند.
جایگاه معلمی در کشورهای توسعه یافته آنقدر رفیع است که بالاترین نخبگان جامعه، معلمی را با افتخار به عنوان شغل خود انتخاب می کنند. شاید بی جهت نیست که ارسطو اعلام می کند من یک معلم و مادرم یک پزشک زنان است.
کار من به مراتب از مادرم مهمتر است؛ چراکه او جسم انسان را متولد می کند و من ذهن او را. طبیعی است که تولد و پرورش ذهن به مراتب مشکل تر از تولد جسم است.
جوامع مختلفی که مقام معلم را پاس می دارند مراحل رشد و طرقی را با سرعت پشت سر گذاشته و جامعه ای از هر نظر توسعه یافته دارند.
در این کشورها هیچ مقامی از نظر مادی و معنوی بالاتر از مقام معلمی نیست. معلمان آن جوامع با افتخار در بین مشاغل دیگر می درخشند و از شرایط زندگی مطلوبی برخوردارند.
استاد بزرگ ما فیلسوف دکتر نقیب زاده که در درس فلسفه آموزش و پرورش می فرمودند وقتی کشورهای آسیایی از جمله ژاپن وکره جنوبی بعد از جنگ جهانی تصمیم گرفتند کشور خود را بسازند بالاترین جایگاه شغلی را برای معلمین تعریف کرده اند.
معلم نباید دغدغه ای غیر از رسیدگی به دانش آموز داشته باشد
لذا بالاترین رتبه های دانشگاهی معلمی را به عنوان انتخاب اول خود و سایر رشته ها را در اولویت های بعدی انتخاب می کردند و شرایط رضایتمندی در بین معلمان این کشورها بسیار بالاست.
به طوریکه معلم هیچ دغدغه ای بجز حضور تمام وقت در مدرسه ندارد و گروه های خدماتی آموزش و پرورش وظیفه تامین کلیه مایحتاج مادی و معنوی معلمان را به عهده دارند.
نتیجه این نگاه به جایگاه معلم آن می شود که این کشورها در یک پروسه چند دهه ای به توسعه یافتگی می رسند و در حوزه های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی از ثبات بالای برخوردار و قدرت اول اقتصادی جهان را در دست می گیرند.
این مقدمه را از این باب گفتم تا در آستانه بازگشایی مدارس یک بار دیگر جایگاه معلم را یادآوری کنم و به دولتمردان عرض کنیم نگذارید این قشر متدین و نجیب را که سرمایه اصلی نیروی انسانی جامعه را تشکیل می دهند گرد غریبی بگیرد وکم کم به فراموشی سپرده شوند.
اگر معلمان ما علیرغم نامهربانی های گذشته صورت خود را با سیلی سرخ نگه داشته و ذره ای اخم به ابرو نیاورده و با صلابت در کلاس های درس حضور پیدا می کنند.
نکند این نجابت خدای نکرده ما را از انجام رسالت خود غافل کند. شما مطمئن باشید معلم آن قدر عاشق شغل و بچه های این مرز و بوم هست که بدون توجه به اینکه کی چقدر به وظایفش عمل می کند مثل سال های گذشته امسال هم با لبخند سر کلاس های درس به استقبال بچه های شما می روند.
اما این نجابت نافی وظایف دولتمردان در احقاق حقوق قانونی آنان جهت برخورداری از عدالت اجتماعی در مقایسه با سایر مشاغل دولتی نمی باشد.
حرمت معلم باید حفظ شود
همه دوست داریم حرمت معلم در جامعه حفظ شود. این حرمت با شعار، سلام و صلوات و تعارف و وعده بدست نمی آید.
اگر خدای نکرده شان معلم به لحاظ نیاز مالی با شغل های دیگر اجتماعی گره خورد و از جلد معلمی خود خارج شد بیش از آنکه معلم ضربه بخورد، این جامعه است که متضرر می شود.
شان معلم این نیست که سرویس مدرسه باشد. شان معلم این نیست که در مقایسه با دیگر مشاغل اجتماعی در شرایط پایین تری قرار گیرد.
این جایگاه با هیچ شغلی جز معلمی قابل قیاس نیست پس حرمت این جایگاه را قدر بدانیم تا معلمین ما همچون گذشته با لبخند روز اول مهر از بچه های ما استقبال کنند و به جامعه و اولیای دانش آموزان بگویم گرامیداشت شان و مقام معلم گرامیداشت فرهنگ و دانش است و گرامیداشت فرهنگ و دانش باعث رشد وآبادنی کشور است.
در پایان با تواضع می گویم معلم عزیز دستان پر مهر تو را می بوسیم که شایسته بوسیدن است.
چرا که تو به ما زندگی کردن با عزت را آموختی و از شما خواهش می کنیم در آغاز سال تحصیلی جدید مثل سال های گذشته روز اول مهر از لبخند زیبایت فرزندان ما را محروم نکن. تو پس از خداوند متعال محکم ترین پناه فرزندان کشور عزیز ما ایرانی.
برایت دعا می کنیم صبر و سلامتی را و از دولتمردان گرامی می خواهم پیش از گذشته مقام تو را پاس بدارند و برای رفاه مادی و معنوی زندگی تو تلاش مضاعفی داشته باشند.
چه خوب است همه روزهای سال روز گرامیداشت مقام معلم باشد تا جایگاه علم و عالم در جامعه اسلامی ما رفیع و رفیع تر شود. عزت زیاد خدا نگهدار همه معلمان دلسوز ایران اسلامی باشد!.پایان پیام/۱۱۰
