یک چهارم جنگل های زاگرس نابود شده است
آستان بهارستان؛ یک عضو فراکسیون محیط زیست مجلس در رابطه با آخرین وضعیت جنگلهای زاگرس گفت: تا امروز حدود ۱.۵ میلیون هکتار یعنی یک چهارم جنگلهای زاگرس از بین رفته است.
«شیوا قاسمیپور» با اشاره به خبرهایی درباره انتشار گسترده گاز آلاینده متان از اماکن دفن زباله اظهار کرد: در مورد تشکیل ابر گاز متان درحال حاضر خبرها عمدتا به صورت حدس و گمان بوده و باید تحقیقات دقیقی صورت بگیرد. اگر محیطزیست مستنداتی دارد که این قضیه را تأیید میکند، در اختیار ما قرار دهد.
این عضو کمیسیون آموزش مجلس در رابطه با آخرین وضعیت جنگلهای زاگرس نیز گفت: تا امروز حدود ۱.۵ میلیون هکتار یعنی یک چهارم جنگلهای زاگرس از بین رفته است، که این موضوع در نتیجه عوامل مختلفی مانند آتشسوزی، کرمهای بلوطخوار و تهیه ذغال و… بوده است.
وی تأکید کرد: در موضوع آتشسوزیهای زاگرس متأسفانه دسترسی به برخی از مناطق در زمان حادثه بسیار سخت است. یکی از معضلات ما در این مناطق کمبود امکاناتی مانند این بالگردهای اطفاء حریق است که هم موجب جانباختن افراد شده و هم اینکه موجب از بین رفتن منابع ملی شده است.
وضعیت زریوار در حال حاضر بسیار نامناسب است
قاسمیپور ادامه داد: وضعیت زریوار در حال حاضر بسیار نامناسب است، در حال حاضر فاضلابهای دور دریاچه هنوز ساماندهی نشده است. از آن سو مصوبههای قانونی در مورد لایروبی دریاچه هنوز اجرا نشده است.
وی افزود: موضوع دیگر سد گاران است که آب شرب شهر مریوان را تأمین کند و متأسفانه هنوز تصفیه خانه برای آن احداث نشده است به همین دلیل هنوز بسیاری از چاههای اطراف زریوار فعال بوده و مردم از این چاهها آب شرب خود را تأمین میکنند که همین موضوع بر روی سطح آب این دریاچه هم تأثیر گذاشته است.
قاسمیپور تصریح کرد: ویلاسازی و ساختوسازهای غیرمجاز اطراف این دریاچه هم به یک معضل تبدیل شده است. متأسفانه مدیران و مسئولانی که باید با این موضوعات برخورد کنند، این کار را به صورت کامل انجام نداده و قبل از این ویلاسازیها و ساخت و سازهای دیگر میبایست جلوی این کار را انجام میدادند.
قاسمیپور یادآور شد: اطراف دریاچه زمینهای کشاورزی روستایی است، استفاده از کود در زمینهای کشاورزی موجب تقویت نیزارهای اطراف دریاچه شده است که متأسفانه این نیزارها نیز برای رشد خود به آب دریاچه نیاز دارند و این موضوع نیز تهدید دیگری برای آب دریاچه است. قبلا مردم این روستاها گاو میش داشتند که این گاومیشها ریشه نی را خورده و مانع از رشد نیها میشدند و یک روند طبیعی حکمفرما بود، اما در حال حاضر چنین چیزی وجود ندارد.