امتداد غیرت؛ از خرمشهر تا غزه

فاطمه سادات محمدی

آستان بهارستان؛ خرمشهر و غزه دو نقطه از یک مسیرند؛ دو نشانه از تداوم ایمان و ایستادگی در برابر ظلم. خرمشهرِ دیروز، با ایمان ملت ایران آزاد شد و غزه‌ی امروز، با همان روح مقاومت در برابر اشغالگران ایستاده است. این یادداشت، سفری است از گذشته‌ی حماسی ما تا امروزِ پرخروش امت اسلام؛ جایی که «امتداد غیرت» از خاک خرمشهر تا آسمان غزه کشیده شده است.

 دفاع مقدس و پیوند مقاومت در جهان اسلام

در تاریخ ملت‌ها، لحظاتی هست که نه‌فقط مرزها، بلکه روح ملت را شکل می‌دهد. برای ایران، آن لحظه خرمشهر بود؛ شهری که در سوم خرداد ۱۳۶۱ دوباره متولد شد. و برای امت اسلام، امروز، آن لحظه در غزه تکرار می‌شود؛ جایی که مردمی در میان آتش و محاصره، بر ایمان خود ایستاده‌اند.

خرمشهر را خدا آزاد کرد؛ جمله‌ای که امام خمینی(ره) فرمود و برای همیشه در حافظه‌ی ملت ماند. این سخن تنها توصیف یک پیروزی نظامی نبود، بلکه بیانی از پیروزی روح بر سلاح بود. در خرمشهر، مردمی که چیزی جز ایمان در دست نداشتند، با خون خود نوشتند که غیرت، شکست‌ناپذیر است.

آزادسازی خرمشهر، پیروزی خاک نبود، پیروزی کرامت بود؛ اثبات اینکه ملتی می‌تواند با تکیه بر باور، معادلات قدرت را برهم زند. همان روزها که دشمن در اوج قدرت بود، رزمندگان ما در اوج ایمان بودند، و همین ایمان، توازن جنگ را برهم زد. از دل خرمشهر، نسلی برخاست که به جای واژه‌ی ترس، واژه‌ی ایثار را معنا کرد.

امروز، در نوار باریکی به نام غزه، همان شعله زنده است. کودکان و مادران غزه، همان ایمان را در دل دارند؛ همان غیرت را در چشمانشان می‌توان دید. اگر خرمشهر در محاصره‌ی تانک و آتش ایستاد، غزه نیز در میان بمب و تحریم مقاومت می‌کند. در هر دو، ایمان قوی‌تر از قدرت بود.

غزه، تکرار خرمشهر است در مقیاس جهانی. همان‌طور که در دفاع مقدس، ایران تنها نبود و تمام آزادگان جهان با دل با ما بودند، امروز نیز غزه تنها نیست. وجدان بشریت، بار دیگر میان حق و باطل ایستاده است. غیرت، این‌بار جهانی‌تر شده است.

در میان آوار غزه، صدای اذان، صدای مقاومت است؛ همان صدایی که از مناره‌های سوخته‌ی خرمشهر برخاست. در هر کودکی که لبخند می‌زند، یاد رزمنده‌ای زنده می‌شود که در خرمشهر خون داد تا ما بمانیم. تاریخ دوباره در حال تکرار است، اما این بار در جغرافیایی دیگر.

امتداد غیرت یعنی پیوند دل‌ها و باورها در طول زمان؛ یعنی همان روحی که از میدان امام خرمشهر تا کوچه‌های خان‌یونس و رفح جریان دارد. این امتداد، مرز نمی‌شناسد، چون غیرت، زبان مشترک همه‌ی آزادگان است.

خرمشهر به ما آموخت که هر جا انسان برای عزت خود بایستد، پیروز است؛ حتی اگر زمین زیر پایش بسوزد. و غزه امروز، درس تازه‌ای بر همان دفتر اضافه کرده است: ایمان، اگر زنده بماند، هیچ قدرتی توان خاموش کردنش را ندارد.

اگر در خرمشهر، زنان در پشت جبهه سنگر ساختند و زخم بستند، در غزه نیز زنان با چادرهای خاکی و دستان خالی، چراغ خانه‌ها را روشن نگه می‌دارند. اگر در خرمشهر جوانان با تفنگ‌های سبک در برابر تانک ایستادند، در غزه نیز با سنگ، با ایمان و با صبر، در برابر ارتشی تا دندان مسلح مقاومت می‌کنند. این همان امتداد غیرت است: غیرتی که نسل‌ها را به هم متصل کرده است.

امروز، یاد خرمشهر باید در چشمان غزه دیده شود و فریاد غزه باید در گوش جانِ ایرانیان طنین اندازد. دفاع مقدس، تنها رویداد گذشته نیست؛ میراثی است که در خون، در باور و در آرمان ما جاری است. اگر خرمشهر آزاد شد، غزه نیز آزاد خواهد شد، زیرا راه، یکی است و مقصد، واحد: آزادی انسان از بند ظلم.

ما وارثان خرمشهر، باید پیام آن روز را به فردا برسانیم. همان ایمان و غیرتی که شهر ما را آزاد کرد، امروز می‌تواند وجدان جهان را بیدار کند. امتداد غیرت یعنی اینکه فراموش نکنیم، هنوز در گوشه‌ای از جهان، خرمشهری دیگر در محاصره است.

و روزی خواهد رسید که همان‌گونه که صدای تکبیر در سوم خرداد ۶۱ آسمان ایران را پر کرد، صدای شادی و پیروزی از مناره‌های غزه نیز بلند خواهد شد. روزی که تاریخ دوباره بنویسد: خدا غزه را آزاد کرد.

از خرمشهر تا غزه، راهی طولانی پیموده‌ایم، اما مقصد یکی است: عزت و کرامت انسان. غیرت، در هیچ زمانی پیر نمی‌شود و در هیچ مکانی محدود نمی‌ماند. این شعله‌ی جاودان، از دل خاک خرمشهر برخاسته و تا دل سنگ غزه رسیده است. و تا روزی که ظلمی در جهان باشد، امتداد این غیرت ادامه خواهد داشت.

با افتخار به نام تمام شهیدان خرمشهر و مظلومان غزه

امروز ما، وارثان خرمشهر، وظیفه داریم که نگاه‌مان را فراتر از مرزها ببریم. دفاع مقدس ما تنها برای ایران نبود؛ برای حفظ حرمت انسان بود. و امروز، دفاع مردم غزه نیز ادامه‌ی همان راه است. آنان سنگر گرفته‌اند تا ما فراموش نکنیم که آزادی، بهایی دارد؛ و عزت، بی‌هزینه به دست نمی‌آید.

در هر جشن، در هر یادواره، در هر خاطره‌ی سوم خرداد، باید صدای غزه را هم بشنویم. زیرا اگر خرمشهر آزاد شد، اما وجدان جهانی هنوز در بند ظلم است، کار تمام نشده. آنچه از ما خواسته‌اند، تنها پاسداشت گذشته نیست؛ بلکه حضور در امروزِ مقاومت است.

خرمشهرِ ما زمانی آزاد شد که ایمان، جای ترس را گرفت. و غزه، روزی آزاد خواهد شد که جهان ایمان بیاورد به انسانیت، به کرامت، به عدالت. تا آن روز، غیرت ادامه دارد. از خاک داغ خرمشهر تا شن‌های سوخته‌ی غزه، از سوم خرداد تا هر روزی که حق در برابر باطل بایستد، پرچم غیرت در دست انسان‌های آزاده خواهد بود.

آری، این امتداد نه در جغرافیاست و نه در تاریخ؛ در جان انسان است. همان روحی که در خرمشهر با اذان پیروزی به آسمان رفت، امروز در غزه می‌جنگد، در کودکی که زیر بمباران لبخند می‌زند، در مادری که شهیدش را به خدا می‌سپارد، در هر دلی که هنوز باور دارد وعده‌ی خدا حق است.

و چه زیباست که بنویسیم:

خرمشهر آزاد شد؛ غزه نیز آزاد خواهد شد.

زیرا غیرت، همچون رودخانه‌ای است که از قلب ایمان سرچشمه می‌گیرد و تا دریاهای آزادی امتداد دارد.