فلسفه عملی امام خمینی در حوزه ورزش/ماجرای ورزش امام که شکایت کشاوران را در پی داشت

 آستان بهارستان؛ دکتر علی محمدی استاد دانشگاه و دارای دکترای مدیریت ورزشی در یادداشتی به بخشی از فلسفه عملی امام خمینی(ره) در حوزه ورزش پرداخته که خواندن آن خالی از لطف نیست؛ متن کامل یادداشت در ادامه می آید:

قبل از ورود به بحث فلسفه عملی امام خمنی در حوزه ورزش، باید گفت راز موفقیت و ماندگاری امام خمینی(ره) علاوه بر هوش و جسارت ذاتی به تربیت صحیح او از دوران کودکی و نگاه جامع به تربیت عملی خود در تمام ابعاد وجودی انسان شامل ابعاد عقلانی، عاطفی، جسمانی، عبادی و اخلاقی …بر می گردد.

در این بخش به توجه امام به تربیت بعد جسمانی از طریق ورزش می پردازم؛ امام از دوران نوجوانی و جوانی که طلبه ای در قم بوده اند با نفوذی که بین دوستان طلبه خود داشته اند ورزش صبحگاهی را برای همه طلبه های حوزه قم اجباری می کنند و تمام طلاب بعد از نماز صبح در حیاط حوزه جمع و امام به آنان ورزش می دادند.

وقتی به سن بیست سالگی می رسند به ورزش حرفه ای والیبال روی می آورند و طلبه ها را بصورت سازماندهی شده به بیرون حوزه که  آن زمان بیشتر زمین های کشاورزی بوده، می برند و هفته ای دو تا سه جلسه والیبال بازی می کنند.

برخی اعتقاد دارند توپ والیبال را اولین بار امام خمینی به قم می آورند در آن دوران این حرکت و اهتمام امام خمینی مورد اعتراض برخی از اساتید حوزه قرار می گیرد که چه معنی دارد روحانی و طلبه ورزش کند اما امام مصمم به تشویق و مشارکت طلاب به ورزش اهتمام می ورزند.

به‌دلیل تعصبات فرهنگی یک روز عده ای از کشاورزان جلوی حوزه علمیه قم جمع می شوند و وقتی آیت الله حائری یزدی رئیس حوزه می خواستند وارد حوزه شوند به ایشان می گویند چه معنی دارد که طلبه بیاد بیرون حوزه ورزش کند و بعضی وقت ها توپ‌شان وارد گندم های ما می شود و گندم ها را له می کنند؛ آقای حائری با تعجب می پرسد فکر نکنم از طلاب ما باشند اما کشاورزان می گویند که از طلاب شما هستند ایشان هم می فرمایند خب فردا پیش از آغاز درس بیایید آنان را به من معرفی کنید.

وقتی طلاب جمع بودند کشاورزی انگشت نشانه را بسوی آقا روح الله می برند که رئیس آنان این سید است آقای حائری با تعجب می گویند آقا روح الله از طلبه های فاضل ما هستند بعید می دانم قصد اذیت شما را داشته باشند که آقا روح الله طلبه جوان آن روز به آقای حائری  می گویند بله ما قصد اذیت و آزار کشاورزان را نداریم بلکه بدلیل نیاز به تربیت جسمانی لازم است در کنار درس و بحث و عبادت، فعالیت ورزشی هم داشته باشیم و لذابرای بازی والیبال به کنار زمین آنان می رویم بعضا توپ ما داخل گندم ها می افتد وقتی می رویم برداریم ممکن است چند شاخه گندم پایمال و از این بابت از آنان حلالیت می طلبیم.

با گفتن این جمله آیت الله حائری یزدی مدیر حوزه علمیه قم به فکر فرو می روند که آقا روح الله چه نگاه جامعی به تربیت انسان و طلاب دارند در ادامه زندگی امام حاج احمد آقا خمینی با تشویق پدر یکی از ورزشکاران نیمه حرفه ای قم در فوتبال  می شوند.

ایشان  می گفتند نه تنها امام در اوج مبارزات سیاسی خود مانع از ورزش کردن من نبود بلکه راجع به ریزترین نکات فوتبال از من می پرسید که امروز در تمرین یا مسابقه چکار کردید و علیرغم آسیب های که در زمین های خاکی قم می دیدیم هیچگاه مانع نبودند و همیشه مشوق بودند.

احمد آقا نقل می کنند یک جا امام با تصمیم فوتبالی من مخالفت کرد و آن زمانی بود که بعد از درخشش در تیم منتخب قم در برابر شاهین تهران، توسط مربی شاهین برای ادامه فوتبال به تهران دعوت شدم وقتی با خوشحالی گزارش باز ی را برای امام تشریح و در آخر گفتم آقا من به باشگاه شاهین تهران دعوت شدم امام با زیرکی که بعدا فهمیدم گفت احمد ما با آنان سنخیتی نداریم در همین قم به فوتبال خودت ادامه بده.

احمد آقا می گوید بعد ها متوجه شدم دلیل مخالفت امام فوتبالی نبود بلکه بخاطر این بود که باشگاه شاهین توسط ساواک حمایت می شد که این بخشی از نگاه عملی امام راحل به ورزش است.

کمتر عالم و مرجع بزرگی مانند امام خمینی سراغ داریم که ورزش را یک اصل مهم نه در کلام بلکه در باور و اندیشه قلمداد کنند.

تفاوت امام با دیگران در جامعیت و توجه ایشان به همه حوزه های علمی و عملی در تربیت انسان بود و خود یک الگوی واقعی برای جامعه بودند.

جا دارد مسئولان کشور به ویژه مسئولان ورزش از این نگاه بلند وجامع در انجام وظایف خود به‌دور از حواشی و ملاحظه کاری پیروی  کنند .پایان پیام/۱۱۰